Sa aking pagsasaliksik ukol sa House Bill 6069 o "An Act Creating National Government Hospital Corporations" na isinulat ni Bacolod City Rep. Anthony Golez at Senate Bill 3130 o "The National Government Hospital Corporate Restructuring Act" na isinulat naman ni Sen. Franklin Drilon ay lalo kong naintindihan ang pagsasapribado at masasabi ko na hindi lahat ay dapat ibagbili sa mga pribadong sektor. Marami-rami akong nabasang mga komentaryo ukol sa HB 6069 at SB 3130 na naglalayong ipasapribado ang 26 na pampublikong ospital sa bansa at lahat ng komentaryong ito ay negatibo.
Ang pagsasapribado ng mga pampublikong ospital ay nagaganap na noon pang kapanahunan ni dating pangulong Ferdinand Marcos na siya namang sinundan ng mga sumunod na pangulo hanggang ngayon. Iba-iba lamang sila ng tawag at diskarte ngunit pare-parehas lamang ng layunin. Isa sa mga layunin ng pagpapasapribado ng mga ospital na aking nakikita ay ang mapaayos at madagdagan ang mga pasilidad at kagamitan nito upang mabigyan ang lahat ng magandang serbisyo na mangangahulugang pagtaas ng mga bayarin para sa serbisyong natanggap mula sa mga ospital.
Marami na akong napanood na mga dokumentaryo kung saan ang may mga sakit ay binubuhat gamit ang kawayan at kumot upang maipatingin sa doktor. Sila ay kadalasang tumatawid pa ng ilog at bundok sapagkat ang kanilang baryo ay walang sariling ospital o clinic man lang. Pagkatapos ng lahat ng ito ay ang madadatnan lamang nila ay isang maliit na clinic na mayroong iisang doktor na irerekomenda na pumunta na lamang sila sa ospital sapagkat hindi maasikaso dahil sa kakulangan sa mga kagamitan at pasilidad. Kung maisasapribado ang mga ospital ay maaaring masolusyunan ang problemang ito. Ito marahil ang dahilan kung bakit gusto ng pamahalaan na maipasapribado ang mga ospital maliban na lamang kung mayroon pa silang layunin na nais kamtin.
Kung sakali namang maisapribado ang lahat ng ospital sa bansa ay kawawa ang mga tao sapagkat hindi kakayin ng mga mahihirap at mga taong naninirahan sa mga malalayong lugar na kadalasang hindi naaabutan ng tulong pangkalusugan ang magpagamot o magpatingin lamang sa mga ospital kaya naman karamihan sa mga Pilipinong naninirahan sa mga liblib na lugar ay mas pipiliin na lamang na antayin ang kanilang oras. Malaki ang pagkakahalintulad nito sa kasabihang "Aanhin pa ang damo kung wala na ang kabayo" sapagkat aanhin pa ng mga tao ang magandang serbisyo kung wala naman silang pambayad sa inyo. Ang makikinabang lang dito ay ang mga mayayaman at ang mga may pangbayad. Sa pamamagitan nito ay tila ipinagkakait ng pamahalaan ang serbisyong pangkalusugan sa mga taong salat sa yaman.
Nararapat bang ipatupad ang HB 6069 at SB 3130 at tuluyang ipasabribado ang mga ospital o dapat na lang bang iurong ito? Mas marami bang benipisyo ang makukuha ng sambayanan dito o dulot lamang nito ay perwisyo? Mas marami bang negatibong epekto o nangingibabaw ang positibo? Sino ang tunay na makikinabang dito? Ang mga ordinaryong Pilipino o ang mga ganid na pulitiko? Ito ang mga katanungang nais kong mabigyan ng kasagutan ng mga taong tunay na may pakialam sa ating bayan.
gervin those question at the last part..you should have answered that in this article base dun sa mga isinagawa mong pag-aaral at pagsasaliksik sa isyu na yan..you dont let your reader answer those. you should have presented your views regarding this issue.. :)
ReplyDelete